Layout – szablon, stała szata graficzna charakterystyczna dla danego tytułu prasowego. To właśnie na podstawie layoutu grafik gazety przygotowuje makiety poszczególnych stron wydania. To zbiór stałych elementów, takich jak m.in. typ fontów, liczba łamów tekstu, winieta, pagina, wielkość akapitów i zdjęć, kolorystyka. Celem layoutu jest przyzwyczajenie czytelnika do wyglądu produktu oraz wyróżnienie go na tle konkurencji. Zmiany w przyjętym projekcie zmieniane są bardzo rzadko (raz na kilka lat), od czasu do czasu wprowadzane są najczęściej jedynie drobne korekty. Internetowym odpowiednikiem layoutu jest tzw. interfejs strony internetowej, czyli rozmieszczenie poszczególnych elementów graficznych na stronie, ich styl, rodzaj, kolorystyka. W przypadku internetu zmiany są jednak bardziej elastyczne. Wiele serwisów proponuje tzw. skórki, czyli pliki z szablonami graficznymi.
Flat design – popularnie nazywane „projektowaniem płaskim”. Styl charakteryzujący się możliwie jak najbardziej minimalistycznym wykorzystaniem elementów graficznych na rzecz prostego, płaskiego wyglądu z jednolitą kolorystyką. Taki oszczędny styl wykorzystywany jest m.in. przy projektowaniu logo, systemów informatycznych i aplikacji. Przykładem może być tutaj np. zbudowany z prostych kształtów interfejs smartfonu z systemem Windows.
Grafika wektorowa – jeden z dwóch najważniejszych obok grafiki rastrowej (o tym piszemy niżej) typów grafiki komputerowej. Obraz tworzony jest tutaj na osi współrzędnych za pomocą tzw. prymitywów, czyli figur geometrycznych. Jedną z największych zalet tego rodzaju grafiki – wykorzystywanej chociażby przy tworzeniu logo - jest to, że nawet jeśli bardzo ją powiększymy, to obraz i tak nie straci na jakości, nie rozmaże się. Także sama praca nad grafiką wektorową daje większe możliwości, m.in. jest ona edytowalna na każdy etapie projektowania. Do najpopularniejszych formatów należą .ai, .cdr i .svg, a najczęściej wykorzystywanymi programami są Adobe Illustrator i Corel Draw.
Grafika rastrowa – ten rodzaj grafiki to pionowo-pozioma siatka wykorzystująca pokolorowane piksele (tzw. bitmapa). Tutaj przykładem może być fotografia cyfrowa. Zaletą grafiki rastrowej jest duże bogactwo barw i płynne przejścia kolorystyczne, minusem z kolei dosyć duża objętość i utrata jakości przy dużym skalowaniu. Do najpopularniejszych formatów należą m.in. .jpg, .psd, a najczęściej wykorzystywanymi programami są Corel Painter i Photoshop.
GIF – stworzony w 1987 r. przez amerykański CompuServe format zapisu plików graficznych, który może przechowywać wiele obrazków w jednym pliku jako kolejne klatki. Dzięki temu powstaje krótki, zwykle kilkusekundowy filmik lub animacja.
JPG – najpopularniejszy format zapisu plików graficznych w komputerach, aparatach cyfrowych itp. Wykorzystywana jest w nim kompresja statycznych obrazów rastrowych, czyli złożonych z pikseli. Zastosowanie tzw. kompresji stratnej sprawia, że zmniejszenie wielkości pliku skutkuje jednak pogorszeniem jakości obrazu. Plusem jest natomiast stosunkowo niewielki rozmiar plików i możliwość odtworzenia ich w praktycznie każdym programie graficznym.
PNG – rastrowy format plików prezentowany przy pomocy poziomo-pionowej siatki złożonej z pikseli, gdzie każdy posiada odpowiednią barwę. Przy zapisie stosuje kompresję bezstratną (format jest więc mniej stratny niż JPG). Inną zaletą jest także obsługa stopniowanej przezroczystości. O ile JPG jest dobrym rozwiązaniem do zapisu fotografii, to PNG idealnie pasuje np. do projektowania przezroczystego logo, ikon, przycisków czy diagramów.